Donderdag 22 juni, laatste dag in Capannori

We waren al erg vroeg wakker, het was zoooo warm. Vannacht heb ik in het donker een theedoek gezocht, onder de kraan gehouden, uitgewrongen en op mijn blote borsten en buik neergelegd. Dat gaf wat verkoeling.

Kwart over 6 zaten we al aan de koffie. Het is een beetje raar want we dachten dat we vanmorgen weg moesten maar de 23e is op vrijdag. Dus een bonusdagje. 

De berg die we steeds zien met alle masten erop, zagen we van alle kanten als we steeds naar ons huisje reden. Dat intrigeert en we besluiten al vroeg dat we willen kijken of we daar boven kunnen komen.

We rijden weg en de oude Piero, Veronica’s vader zwaait naar ons, hij woont achter ons huisje. Hij verzorgt het zwembad en de vuilnis. 

Ja ze scheiden hier de vuilnis. We hebben maar liefst 3 bakken binnen(papier, organisch en restafval, en 2 buiten voor plastic en glas). 

Maar goed, we kronkelen de weg op en de haarspeldbochten geven prachtig uitzicht. Daar komen we ook langs het kleine kerkje (Chiesa). Dan duikt er een plaatsje Ruota voor ons op en de weggetjes worden smaller. Op een klein pleintje staat een soort van supermarktauto waar de plaatselijke dames hun boodschappen kunnen halen. 

We rijden eerst verder, totdat er opeens een auto de bocht om komt scheuren. Ojeee we kunnen geen kant op, de weg is te smal. Maar de dame met sigaret in de mond gaat achteruit, bocht om en schiet een inham in. Poehee, we kunnen door, maar het weggetje wordt steeds smaller en op een gegeven moment wordt het een onverhard weggetje.  Laten we maar terug gaan zeg ik.  Waar een beetje ruimte is keren we. Zelfde smalle weg terug, spiegels van de auto passen net. 

Oh er gaat een weggetje naar links, zullen we die nemen? Ja oke, die komt op de hoofdweg uit. Wat we niet in de gaten hadden was dat het een éénrichtingsweg was, totdat er weer een auto de bocht op komt en de dame wijst met haar vinger: nee nee, dan dringt het door dat we in een éénrichtingsweg zitten en we kunnen echt niet terug, geen uitwijkplaatsje ook. De vrouw zal vast denken: weer stomme touristen want ze gooit de auto in de achteruit totdat wij er voorbij kunnen. We blijven nu maar op de hoofdweg. Tony neemt volgend jaar zijn fiets mee en gaat dan zelf op ontdekking uit. De masten laten we voor wat het is dus. Nu op zoek naar een laadpunt voor de elektrische auto als we daar volgend jaar mee gaan. Ook nog niet eenvoudig want de eerst leidt ons tot aan een afgesloten terrein en geen laadpaal te zien. Dan op zoek naar de volgende, die is 13 km ver weg. We vinden deze.  Ondertussen keek ik of er geocaches in de buurt zijn en we zoeken er nog wat. Het valt op dat er heel veel vorig jaar voor het laatst waren gevonden, en slecht onderhouden. 

Dan zijn we het zat, het is over de 34 graden. Gauw naar huis en we duiken het zwembad in. 

Dan een berichtje van Veronica en Mattia dat we nog een uur hebben om het huisje te verlaten want het moet schoongemaakt. 

De schrik slaat me om het hart! Oohhh neeee!

Tony is rustig en zegt: kijk nou op airbenb, ja, daar staat toch echt tot 23e. Screenshot gemaakt en gezegd dat we morgenvroeg vertrekken. Ze waren ook helemaal met de data in de war. We kregen duizendmaal excuses. Vandaar dat Piero vanmorgen zo zwaaide! Die dacht dat we vertrokken zonder wat te zeggen.

Pfff had de schrik goed te pakken.

Éen voordeel dat we voor volgend jaar al geboekt hebben met korting:)

Toen we wat afgekoeld waren zijn we nog n stukje gaan rijden voor zo’n mooie terracotta pot. Mijn dochter is er gek op en ik zou graag eentje meenemen. En tis gelukt, al paste de grote niet in de auto! Whahahaa

Bij terugkomst was Piero het zwembad aan het schoonmaken. Toen hij weg was hebben we gelijk weer een duik genomen.

Zo verdraaid fijn als het zo warm is. 

We hebben op de veranda lekker pizza gegeten, al wat tassen ingepakt voor morgen. 

Morgen ook maar vroeg op om voor de warmte alles in de auto te hebben.

Straks nog ff skipBo spelen want gisteravond heb ik verloren en moet toch echt revancheren. 

Morgen dus naar ons nieuw adres… wordt vervolgd…