De reis naar mijn berg​

Vanochtend vertrokken we na weer een lekker ontbijt naar Vaison la Romaine. Dit ligt vlakbij de Mont Ventoux, de berg die ik al 11 x opgefietst ben maar nog nooit zonder fiets bezocht heb. Bekende omgeving dus.

Na ongeveer 20 minuten onderweg zei ik tegen Alice, is mijn bluetooth speaker mee? Nee dus 🤔. Deze hadden we een listig plekje gegeven boven op de televisie. Zo listig dat we die mooi vergaten. Wij weer terug dus na het uiten van wat woorden die ik hier niet ga typen 😇.

Na opnieuw de reis van 770 km hervat te hebben, onderweg keurig door de TomTom een ongelukfile omgeleid te hebben, kwamen we aan in de buurt van Vaison. Normaal gesproken zie je De Berg al gauw liggen maar vandaag lag deze in een enorme wolk. Ik denk dat hij boos was dat ik voor de allereerste keer geen fiets meehad 😉.

De wolken bleken niet alleen om de Mont Ventoux te liggen maar ook in Vaison la Romaine waar we inmiddels aangekomen waren werd het steeds donkerder en begon het te plenzen. We werden steeds verder de rimboe ingeleid langs een paadje waar net één Clio breedte paste, en na eerst bij de verkeerde mensen aangeklopt te hebben vonden we eindelijk Le Jardin Petite Maison. Sylvie begroette ons allerhartlijkst met een paraplu en in vloeiend Frans wees ze ons de weg. Nu is dat een taal waarin we net ons eten en drinken kunnen bestellen en alsjeblieft, dankjewel en aurevoir kunnen zeggen. Sylvie bleek toch ook vijf woorden Engels te kennen en met handen en voeten kwamen we er wel uit

We kregen een lekker kopje koffie, en vervolgens toonde Sylvie ons onze kamer. We snapten meteen het woord Petite uit de B&B naam want dat was heeeeel klein. Ze bleek nog twee ruimtes te hebben waaronder een studio, deze zag er beter uit en we besloten deze te nemen. Inmiddels was ik al compleet de weg kwijt op dit terrein, ik kon wel een plattegrond gebruiken 😬. Het heeft ook een enorme tuin met een groot verwarmd zwembad! Mmmmmm.

De auto moest omgereden worden, we kregen een afstandbediening van het hek. Na wat spullen uitgeladen te hebben gauw het schapenpaadje terug naar het stadje. Na wat zoeken een paar restaurantjes gevonden en bij één neergestreken. Ik had wat moeite met het lezen van de menukaart en toen ik mijn bril afdeed snapte ik waarom. Ik had de hele tijd mijn zonnebril opgehad! Sylvie heeft vast gedacht dat ze Stevie Wonder op bezoek had 😂. 

Na mijn bril uit de auto gehaald te hebben konden we eindelijk wat gaan eten. Dat ging met een razend tempo, en kwamen daardoor redelijk op tijd weer in onze studio. Nu eens kijken hoe dit bed weer slaapt 😊

Tot morgen!