Langs de kust, de Franse kust
19 juni 2018 - Le Luot, Frankrijk
Na vanochtend weer van een heerlijk ontbijt genoten te hebben met een heerlijk fruit spiesje, de navigatie op Cap de la Hague ingetoetst. Dat is een uiterst puntje van Normandië. Bleek toch nog meer dan een uur zei Tommie. Maar goed, met de zoetgevooisde stemmen van Mark Knopfler en Emmylou Harris in prachtige duetten op het album All the Roadrunning gleed het Franse landschap soepeltjes aan ons voorbij. Als Emmylou zingt zou een duet met Frans Bauer bijna nog te pruimen zijn en als Mark Knopfler zijn boodschappenlijstje voorleest is het nog mooi om te horen. Wat heeft dit alles met Frankrijk te maken zul je zeggen? Niets. Maar wilde het toch even kwijt en als je het niet wilde weten ben je nu te laat 😉.
Maar goed, de reis langs de kust. Het weer was miezerig, regen was het niet echt maar vooral laaghangende bewolking. En verderop werd het zelfs enorme dichte mist. Deze trok later een beetje op en zorgde daardoor wel voor prachtige uitzichten over het groene glooiende Normandische landschap. Na bij een aantal Caps uitgestapt te zijn en rustig rondgekuierd te hebben belandden we bijna in the middle of nowhere bij een Fish and Chips stalletje. En omdat het toch lunchtijd was besloten we die kans niet aan onze neus voorbij te laten gaan. Dat viel er goed in!
Inmiddels was het een uur of twee geworden en wilden we graag nog wat ‘landing beaches’ zien van D-Day, 6 juni 1944. Dat zijn er totaal vijf en we besloten te beginnen bij Utah Beach. Onderweg moest Liesje nodig een plasje doen, en we vonden een Burger King waar we even snel naar de wc konden gaan. Vlak na de Burger King zat een tankstation, er moest nodig weer wat diesel in. Ik wilde mijn tas van de achterbank pakken waar mijn portemonnee in zat, maar die lag er niet. PANIEK!! Het kostte maar 0,75 seconden voor ik me realiseerde dat ik die in de wc bij BK had achtergelaten. Wij als een ware Max Verstappen (toevallig hebben wij ook een Renault) naar de BK teruggescheurd! En gelukkig hing hij nog waar ik hem had achtergelaten pffffff.
Nadat onze hartslag weer terug was op acceptabel niveau, nu echt getankt en op naar Utah Beach. Dat was echt heel indrukwekkend. Op de plaats te staan waar toen zoveel Amerikaanse, Engelse en Canadese soldaten een invasie deden om een enorm belangrijke stap te zetten ons van de bezetters te bevrijden is emotioneel om mee te maken.
Na daar enige tijd rondgezworven te hebben op naar de volgende, Gold Beach. Hier was een soort 360 graden bioscoop waar beelden va D-Day getoond werden. Huiveringwekkend te zien dat mannen die je daar ziet lopen voor een groot deel het leven hebben gelaten.
Toen nog even afgedaald naar Arromanches waar Gold Beach feitelijk aan ligt. Hier nog in de inmiddels doorgekomen zon rondgewandeld. En aangezien het inmiddels al zeven uur was, maar even wat te eten opgezocht. Hierna nog bijna anderhalf uur naar Roger en nadat een van de altijd vriendelijke meiden ons nog een lekker glas rood (nee geen Spa) mee naar boven had gegeven konden we van onze welverdiende rust gaan genieten.
Dat was weer een prachtige dag in het mooie Normandië. En tevens onze laatste. Morgen ruilen we namen als Hauteville sur Mere Plage en Bricqueville la Brouette weer in voor Amersfoort. Maar weer thuis zal ook weer fijn zijn.
Jullie zullen het weer een poosje zonder onze verhalen moeten doen, bedankt voor jullie lieve reacties en tot de volgende! Die als het aan ons ligt weer in La Douce France zal zijn 😉
Tot de volgende keer!
😘
Fijne terugreis laiverds...