Van Carbonia naar Dorgali

Alweer onderweg naar onze laatste plek. Na het ontbijt in de auto, het belooft een lange reisdag te worden. In hemelsbrede kilometers is het niet eens zo ver denk ik, maar doordat we heel veel moeten slingeren gaat het toch even duren. De eerste plaats die we wilden aandoen was Aritzo. Dat zou een leuke plaats moeten zijn. In het begin schoot het nog redelijk op maar na verloop van tijd kwamen weer de slinger wegen. Na een kleine twee uur bereikten we Aritzo. Wie heeft bedacht dat het een leuke plaats is weet ik niet maar wij konden het niet zien. We zijn er min of meer doorheen gereden want er was niets open en uitgestorven (en de siësta was nog lang niet begonnen!).

Dan maar door naar Giare di Gesturi, hier zijn wilde paarden te zien! Onderweg nog langs een Nuraghi vesting, alleen even een foto genomen, en op naar de peerden. Dat viel ook tegen, we mochten daar op een gegeven moment niet verder met de auto, en het zou nog een flink stuk lopen zijn. En, het was nog altijd best heel warm, ondanks dat we er al aardig aan wennen. Nou dan maar weer in de oto.

Onderweg in weer een heel klein plaatsje zagen we een soort café waar ook ijsjes te koop waren. Daar even lekker in de schaduw gezeten en een ijsje gesmikkeld als lunch. Na het uitgebreide ontbijt hadden we toch al niet zo’n honger dus dat kwam goed uit. 

Straatjes hier zo smal dat de spiegels ingeklapt moesten en Alice hing uit het raam of we er door konden. 

We waren inmiddels in een gebied met prachtige steen bergen, en er was een route over een hoge berg (Monte Corassi) heen, dat leek ons wel wat! Wij weer klimmen, althans de auto vooral en ik veel sturen en opletten. Na enige tijd begon de weg steeds onherbergzamer en smaller te worden. Van beton ging het naar stenen en van stenen naar losse steentjes en heel veel kuilen en afgronden. Toen we zo’n drie kilometer van de top waren en een plek hadden waar we zonder gevaar voor eigen leven de auto met de neus naar beneden konden laten wijzen, besloten we dat maar te doen. Toch nog prachtige uitzichten gezien, maar we vonden het onverantwoord verder te gaan.

Weer beneden koers gezet naar Dorgali, waar ons hotel is. Onder weg reden we onder een viaduct door, en zagen een politie auto met een politieman die een rood bord omhoog hield. We dachten dat dit wel stoppen betekende en we besloten dat maar braaf te doen. Ze wilden onze paspoorten, rijbewijs en autopapier zien. Daar hebben ze in hun eigen politie auto een minuut of tien op zitten koekeloeren, en deze weer aan ons terug gegeven, we mochten door!!

Door naar het hotel. Het ligt aan de rand van Dorgali, auto geparkeerd en aangemeld. Hier bleek dat de Giro Donne (de Giro d’Italia voor dames) a.s. zaterdag door het dorpje komt! En dat er morgen vijf ploegen in dit hotel overnachten! Hoe gaaf is dat! Dus zaterdag even kijken, leuk!

De hotel meneer bracht ons naar onze grote kamer. Groot is ‘ie inderdaad wel, maar na het vorige hotel viel alles ons toch wat tegen. Donkere kamer best wel. En op het piepkleine balkonnetje (twee stoelen passen net) lag nog een stukje dode vogel. En de airco deed het eerst ook niet.

Maar goed, de vogel overboord gegooid, de airco werkte inmiddels ook, en wij maar eens naar beneden. Daar vroegen we waar de bar was, nou die was er niet echt, maar het meisje achter de balie vroeg wat we wilden drinken, en we konden buiten gaan zitten. Na enige tijd kwam daar inderdaad een lekker Italiaans biertje en een Aperol Spritz. Nog een tijdje met het vriendelijke meisje gepraat, ze bleek uit Zwitserland te komen en een tijdje door Sardinië trok en hier en daar werkte, leuk!

In het hotel waar we de vorige nacht waren had ik al twee mannen gezien, die ik al eerder ook in een hotel was tegengekomen, ook Nederlanders had ik gehoord toen ik ze tegen elkaar had horen spreken. De ene kwamen we ook weer hier tegen en we spraken hem aan, hij bleek met zijn vader op reis, en precies dezelfde tour als wij te doen. Even gezellig gekletst, en toen nog even naar de kamer.

We haden voor 19:45 afgesproken om te eten in het hotel. Dat kon lekker buiten! We hadden een vier gangen diner, alleen aangezien er ook een flinke groep kwam eten ging ons diner wel redelijk in een sneltreinvaart. We hebben ze nog wat afgeremd, maar na een dik uur waren we toch al door de gangen heen. Al met al wel lekker gegeten.

Hierna nog even samen op het dakterras gezeten, Alice in bad en ik het verhaaltje schrijven. Dat nu uit is!