Naar de Gorge du Verdon

Toen we vanochtend wakker werden hoorden we getik op het dak. Het bleek regen te zijn. Gauw even de kussens binnengehaald en op mijn hooggewaardeerde betaalde WeatherPro app gekeken. Daar sliep iedereen nog waarschijnlijk want over enige regen werd niet gerept. Mijn gratis Apple Weather had het wel in de gaten. Eerst maar eens een pissige mail naar WeatherPro gestuurd.

Omdat het toch regende maar even lekker in bed met een kop koffie voor ons mijn Harry Potter boek uitgelezen en aan het boek van Thijs Zonneveld over Thomas Dekker begonnen. Dat leest lekker weg, boeiend te lezen wat daar is gebeurd. 

Na enige tijd hield het getik op en moest ik me toch maar van mijn boek losrukken. We wilden vandaag naar de Grand Canyon ofwel Gorges du Verdon. Het is de een na grootste kloof van Europa, uitgesleten door het riviertje de Verdon over een lengte van 25 km.

Na enig zoeken (moesten we nou de gauche of droite kant hebben) kwamen we aan. Bij het begin even een heerlijke Franse espresso, en onze weg vervolgd. Het was werkelijk spectaculair, diverse punten waar je even kon parkeren, en omdat het seizoen nog los moet barsten was het ook niet heel druk. Aan het eind nog bij het meer gestaan waar de Verdon in uitmondt en langzaamaan en slingerend door bergweggetjes weer terug naar onze caravan. Onderweg nog wat boodschapjes bij onze kleine Casino buurtsuper en op naar onze loungehoek met uitzicht op de Middellandse Zee. We besloten de maaltijd simpel te houden, gebakken eitje met ham en kaas en tomaat, en na de afwas met een boekje buiten. Het leven is belle in la douce France!